Rare wereld van tegenstellingen is dit toch.
Mooi! Wij zijn in de familie vandaag hartstikke blij met de geboorte van een gezond meisje; een achternichtje voor mij.
Smerig! In Syrië zijn vanmorgen vroeg mogelijk meer dan 1.500 mensen gedood door een aanval met gifgas. Onder die 1.500 slachtoffers: enkele honderden kinderen. Hartverscheurende beelden in het journaal.
En wat doet het eigenlijk met ons? We schrikken. We zijn boos. Maar we eten er geen boterham minder om.
Gelukkig hebben we internationale organisaties die zich over dit soort kwesties buigen. De VN-Veiligheidsraad is al uren aan het praten. Blijkbaar concluderen ze niet met één hamerslag dat de daders van zo'n aanval hard aangepakt moeten worden. Die daders moeten dan wel bekend zijn natuurlijk. Alles wijst erop dat dat het leger van Assad is. En Assad laten ze al heel lang ongemoeid. Dus er zal wel weer een halfwas opdracht komen om een grondig onderzoek te doen.
Want Assad kunnen ze niet aanpakken. Daar is grote vriend Rusland niet van gediend. En als Assad vertrekt, komen mogelijk moslims aan de macht. Dan maar liever Assad, toch VN? Ondanks die honderden vermoorde kinderen?
Een smerige wereld is het. Ik zou willen dat het nieuwe achternichtje het einde van dit soort misdaden meemaakt. Maar ik vrees met grote vrezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten