Afscheid

De heftige beelden van een uit mekaar brokkelende Khadaffi hakten er in bij me. Zoals dat levenloze lichaam daar lag, laat je dat zelfs niet helemaal koud als je weet wat een schandalige hardvochtige en barbaarse dictator hij was. En ook nog behoorlijk krankzinnig, als je die pogingen tot toespraken de laatste maanden zag. Exit Khadaffi.

Ander goed nieuws: de ETA legt nu echt de wapens neer. Al vaker min of meer aangekondigd. Maar nog nooit echt gedaan. Tot donderdag dan. Zal nooit de paniekbeelden vergeten van het leegstromende station in Madrid, tot het moment dat de volgende bom afging. Overal bloed en tranen. Walgelijke lafaards. Exit ETA.

En dan Rita... Achternaam Verdonk. Pas geleden nog op TV te zien in de serie "Kijken in de ziel van...". Verbaasde me al. Als je geen hart hebt, heb je dan wel een ziel?
Rita Verdonk zag vandaag het licht. Stapt per direct uit de politiek. Klonk als een passagier die nog een week doorsliep in een stilstaande trein, en dan toch maar uitstapt. Rita, zát je dan nog in de politiek, meid? Met die TON-hobbyclub voor wannabepolitici en gefrustreerde zakenlui? Ooh, dat noemde jij politiek. Altijd al vreemd gevoel voor humor gehad, die Rita. Exit Rita.

Al met al dus een een hoop afscheid in deze topweek! Hoorde net nog dat Voetbal International de Televizierring wint. Neem aan dat de AVRO na zo'n uitslag van hun troetelkindje, nog vandaag hun afscheid aankondigt als publieke omroep. Exit AVRO?

De Kast

De laatste tijd ben ik bezig met het opnieuw inrichten van de eerste verdieping van mijn huis. Een week of twee terug moest ik een klerenkast uit elkaar halen. Een eenvoudige dubbeldeurskast. Links hangen, rechts planken. Geen topkwaliteit. Niet duur. Geen Ikea, want geen inbussleutel nodig. Het demonteren verliep voor mijn doen vrij rimpelloos. Na slechts één pleister stonden alle zijpanelen, boven- en onderkant, planken, stootrand en achterwanden op zolder.

Iets meer dan een week later - de onzekerheid overwonnen - vind ik het tijd de kast weer in elkaar te zetten. Althans: een poging te doen. Het lijkt me goed dit nu eens heel planmatig te doen. Alle delen die in elkaar geschroefd of getimmerd moesten worden, alvast uitspreiden. Schroeven en spijkers klaarleggen; meest geschikte gereedschap ernaast. Dan een keer of vier kijken of ik alles goed heb bedacht. Volgens mij wel! Ik schroef drie grote delen aan elkaar. Zweetdruppels van mijn voorhoofd spatten op het wit gelakte hout. Kijk nog een keer goed, probeer me voor te stellen hoe ik de kast straks overeind zet...

Wel verdomme! Heb ik die onderkant toch achterstevoren erin gezet! De onderkant is in mijn geval de omgekeerde bovenkant. Vol ergernis, zelfverwijt en herkenning schroef ik alles weer uit elkaar. Gelukkig ben ik nog niet zó heel ver.

Inmiddels zit mijn kat op de bovenste trede van de zoldertrap. Ze loert over de vloerbedekking naar mijn geworstel. Haar blik verraadt verbazing. En ook angst. Waarschijnlijk denkt ze dat ze nooit meer over de zolder kan lopen zonder een reële kans op een instortende klerenkast.
Dat is natuurlijk zwaar overdreven. Want het in elkaar zetten van de kast verloopt verder vlekkeloos. Behalve die zweetdruppels dan. Als laatste moeten er twee van die stukken hardboard als achterzijde in. Dat geeft nog wat kopzorgen. De randen zijn nogal dun. Waar een spijker na twee tikken moeiteloos door het hardboard schiet, weet ik dat de spijker zijn doel miste. Die steken dan dwars door de achterwand, en die zal ik terug moeten tikken en vervangen door een nieuwe.
Na ook dat probleem te hebben opgelost, zet ik de kast overeind en op zijn plaats. Hij staat, en hij staat nog steeds! Ik durf er alleen nog niets in te leggen.