In navolging van Den Haag, geldt sinds kerstzaterdag ook: Rotterdam bruis(t)! U weet: in het Haags laten we de "t" achterwege.
Met zweetdruppels op het voorhoofd krioelen de Rotterdammers afgelopen kerstzaterdag door de overvolle winkelstraten rond De Bijenkorf. Gespannen om voor de onverbiddelijke sluiting van de plaatselijke middenstand genoeg in te kopen om het nieuwe nationale pinrecord te breken. Winkelen rond feestdagen is tegenwoordig net een wereldkampioenschap zwemmen: bij iedere wedstrijd een nieuw record.
Dan gebeurt het: kokend water spuit met kracht uit de grond omhoog. Een paar pechvogels lopen brandwonden aan de voeten op. Naar later blijkt is een hoofdbuis van de stadsverwarming gesprongen. Naast de persoonlijke ongelukken, stromen ook de winkels nog vol. De Koopgoot doet zijn naam zoals altijd eer aan. Meestal slaat dat op de eerste lettergreep; vandaag is de tweede aan de beurt. De Rotterdamse tsunami dwingt winkeliers hun winkel voor enkele uren te sluiten. Juist vandaag! De politie sluit de omgeving af.
Dan komen autoriteiten en verantwoordelijken in actie. Burgemeester Opstelten meldt dat de gemeente geen schade zal vergoeden. Hij haast zich eraan toe te voegen dat er op dat moment dringender zaken zijn, zoals veiligheid. Da´s waar, maar schadeclaims komen meestal ook wat later, toch, burgemeester?
Dan meldt Eneco zich. Hoewel nog geen onderzoek naar een oorzaak gestart kan zijn, weten ze te melden dat het in ieder geval geen kwestie van achterstallig onderhoud is. Stel je voor dat iemand iets fout heeft gedaan! Zoiets gebeurt natuurlijk zo maar, ineens...
Aan het eind van kerstavond hebben ook de laatste getroffen Rotterdamse woningen weer verwarming en warm water. Eerste kerstdag. Eneco meldt dat het een scheur van een centimeter of twaalf is. Er is ongeveer 600.000 liter heet water weggestroomd, aldus Eneco.
Dinsdag ná kerstmis. Eneco laat weer van zich horen. ´Ja, de scheur is toch wel wat groter dan gedacht´. En er blijkt iets meer water weggestroomd dan gedacht. Tweeëneenhalf miljoen liter, om precies te zijn. Dat verklaart waarschijnlijk de wildwatertaferelen in de Koopgoot.
Maar ja: nog steeds is er niemand verantwoordelijk. Je inventaris zal maar naar de knoppen zijn. MKB Nederland laat weten dat de verzekering wel zal betalen, maar zeker niet de volledige schade zal vergoeden. Misschien kunnen de inwoners van Indonesië, Thailand, Sri Lanka en India de Nederlandse slachtoffers wel te hulp schieten?
En als je loopt binnen het bedrijf: minimaal vijf kilometer per uur. Over een maximum wordt niet gesproken, maar honderd lijkt me redelijk.
En als je de vijf kilometer niet redt: verplicht én onder begeleiding naar de sportschool!
Moet je plassen onder werktijd? Verboden! Plassen alleen in de pauze toegestaan. En, gek genoeg, ze krijgen wel van de baas iedere dag een halve liter bronwater. Dat heet de kat op het spek binden, dacht ik.
Tuurlijk zorgen de op schrift uitgereikte regels voor een hoop commotie. Inclusief een boze vakbondsbestuurder, die terecht zegt dat de regels niet van deze tijd zijn. En dan reageert Oolders met een persbericht. Hij legt uit wat hij precies bedoelt. En natuurlijk zat er ironie in zijn mededeling aan de medewerkers. Maar we werken in Nederland al zo weinig, dat we onze tijd beter moeten besteden. En hij heeft het vooraf ook nog met zijn OR besproken. Zegt -ie. Jaja.
