Vanaf vandaag weer te zien op de BBC en - hoe toevallig - op SBS6: het jaarlijkse gala van de lelijke sportmannen. Het
WK Darts in Frimley Green (VK). Het is me nog altijd niet duidelijk of ze het er om doen of niet, maar in geen enkele andere sport kom je zoveel vreemd uitziende vogels tegen als bij deze titelstrijd. En niet alleen 'vreemd': ze zijn ronduit lelijk en doen er ook alles aan om dat erger te maken. Hieronder een paar voorbeelden.
Denk aan de oud-kampioen Bobby George, die zijn toch al aanzienlijke lichaamsgewicht aan gouden sieraden meetorst. En zijn stemgeluid verraadt een dagelijks alcohol- en nicotinegebruik, waarvan het een wonder mag heten dat het nog niet tot zijn laatste Onehundred-and-eighty leidde. Dagelijks levert hij het expert-commentaar bij de BBC.
Ook een hele aparte: de kolos
Andy Fordham (zie foto hierboven), die vorig jaar op de openingsdag van het toernooi met ademhalingsproblemen per ambulance richting ziekenhuis ging. En waarvan IK in ieder geval sindsdien niks meer hoorde. Overigens wel jammer, want Fordham toonde zich in een SBS-reportage een ongelooflijk sympathieke vent.
Een nieuwe ster aan het griezelfirmament diende zich vorig jaar al aan: de Australiër Simon Whitlock. Getooid met een Catweazle-baard, kille priemende oogjes en een paardestaart van ongeveer een meter. Die paardestaart is op de foto hieronder helaas niet te zien, maar zit er echt! Zelden zo'n vreemd exemplaar gezien, en hij kwam ook nog ver in het toernooi.
Vandaag op de openingsdag was het meteen weer raak: Glenn Moody.
Een zo te zien meermalen gebroken neus. Oren die nadrukkelijk de noordoostelijke richting aanwijzen. Heel vreemd vallende piekerige haren waarbij vergeleken zelfs onze eigen Balkenende een modieus kapsel heeft. Een gebit samengesteld uit slechts hazetanden, die hij tijdens het gooien voortdurend langzaam te voorschijn haalt. En je krijgt tijd genoeg om dat te bewonderen, want hij gooit in een niet eerder vertoond laag tempo. Als hij de finale haalt, duurt het toernooi gegarandeerd een dag langer. Een broodmager bonig lijf dat heen en weer zwiebert tussen het dartbord en het tafeltje met het onvermijdelijke glas alcohol. En daarbij glimlacht hij ook nog voortdurend: waarschijnlijk een zenuwentrekje, maar ik zou er als tegenstander gek van worden!
Maar Blij: kijk je dan wel naar die wedstrijden?
Jazeker! Dit jaar weer wat méér dan andere jaren. En waarom dan wel? Omdat ik me als Hollander niet meer plaatsvervangend hoef te schamen voor het onsportieve gedrag van 'onze' Barney na weer een nederlaag. Of de jeugdige arrogantie van de nieuwe ster Van Gerwen. Al mijn hoop is gevestigd op
The Matchstick:
Co Stompé for President! Olé, olé!
Vanmorgen vroeg. Ik sta op, direct de TV op teletekst. Hillary heeft tóch New Hampshire gewonnen! Twee procentpunten waren genoeg om de jacht op de stoel van Bush weer in te zetten. Zouden die tranen van afgelopen maandag de Amerikanen dan toch overtuigd hebben? Of trok ze deze keer wel de vrouwelijke kiezers naar zich toe? Het laatste dus!
